O ΧΑΡΤΗΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΑ ΔΙΧΟΤΟΜΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

            Ο χάρτης πρωτοδημοσιεύθηκε στο βιβλίο «Τα Μυστικά Αρχεία του                           Κίσινγκερ» (Εκδόσεις Λιβάνη) του Κώστα Βενιζέλου και του Μιχάλη Ιγνατίου.              Ο Κίσινγκερ, δεν αμφισβήτησε ποτέ την εγκυρότητα του χάρτη και των εγγράφων. Μάλιστα, με επιστολή που έστειλε η προσωπική του γραμματέας στον                         Μιχ. Ιγνατίου, αποδέχεται και την ύπαρξη του Μνημονίου Σόνενφελντ.

Του Μιχάλη Ιγνατίου 

Τον Αύγουστο του 2001 -και μετά από 14 χρόνια έρευνας- είχαμε φτάσει στο γλυκό τέλος, για να ακολουθήσει ένα ντελίριο πανηγυρισμών έξω από τα αμερικανικά αρχεία, στο College Ρark της Πολιτείας του Μέριλαντ. Κρατούσαμε πια στα χέρια μας τον ΧΑΡΤΗ που αναζητούσαμε χρόνια, και ο οποίος -σύμφωνα με πρώην αξιωματούχο της εποχής Κίσινγκερ, που μας βοηθούσε- θα έλυνε όλες τις απορίες μας και θα απαντούσε στα πολλά βασανιστικά ερωτήματα, που έχουμε όλοι στην Κύπρο και αρκετοί στην Ελλάδα.

Μαζί με τον χάρτη είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε με διάφορους τρόπους, πάντα ΝΟΜΙΜΟΥΣ, τη συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων του Κίσινγκερ για την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Χιλή, την Μπαγκλαντές και το Ανατολικό Τιμόρ. 

13 Αυγούστου του 1974: Στα γραφεία της CΙΑ -και σε στενή συνεργασία με το επιτελείο του Κίσινγκερ, συμπεριλαμβανομένου και του νομικού του συμβούλου, Χέλμουντ Σόνενφελτ- τα μέλη της ομάδας Βureau of Ιntelligence and Research, που ασχολούνταν με την «Κυπριακή Κρίση», όπως είχε χαρακτηριστεί η εισβολή, σχεδίασαν ένα χάρτη με τον αριθμό 9. Ήταν ο ένατος μίας σειράς χαρτών, που απεικόνιζαν τις κινήσεις των τουρκικών στρατευμάτων από την 20ή Ιουλίου 1974, όταν άρχισε η εισβολή, μέχρι εκείνη την ημέρα, τη 13η Αυγούστου. Την επόμενη ημέρα, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη εισβολή, που ολοκλήρωσε την τραγωδία. Οι οκτώ χάρτες καταστράφηκαν και ο ένατος διασώθηκε επειδή ο Κίσινγκερ είχε μία κακή, όπως αποδείχθηκε, συνήθεια να κρατά στο προσωπικό του αρχείο μερικά από τα σημειώματα των συνεργατών του. Η λεζάντα στο χάρτη έγραφε τα εξής: “9. Map done by the Bureau of Intellegence and Research projecting Turkish moves on Cyprus, August 13, 1974. SECRET”.

Ο χάρτης παρουσίαζε την προηγούμενη μέρα το νησί διχοτομημένο, όπως ακριβώς το έκοψαν στα δύο την επόμενη ημέρα (14 Αυγούστου του 1974), τα στρατεύματα του Αττίλα. Θυμάμαι, όταν τον παρουσίασα σε φίλο καθηγητή που μας συμβούλευε στη διάρκεια της έρευνας, ότι υπέστη το ίδιο σοκ με το δικό μας, όταν τον πρωτοπήραμε στα χέρια μας. Και πολύ ορθά μας υπογράμμισε, πως αυτός ο χάρτης αποδεικνύει όλα όσα υποστηρίξαμε κατά καιρούς, ότι το πραξικόπημα και η εισβολή ήταν σχεδιασμένα από την Ουάσινγκτον.

Τον χάρτη ανακαλύψαμε μαζί με ένα φάκελο γεμάτο έγγραφα, με τον χαρακτηρισμό “For ΕyesΟnly”. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τη σημαντικότητά τους, αρκεί να εξηγήσουμε ότι το είδος των εγγράφων αυτών, καταστρέφονται μόλις διαβαστούν από τον παραλήπτη (που ήταν ο Κίσινγκερ). Δεν είναι περίεργο σε εμάς ότι ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, δεν τα κατέστρεψε. Ένιωθε άτρωτος και είχε σχεδιάσει να περάσει από τη Γερουσία μία τροπολογία, η οποία θα απαγόρευε την αποκάλυψη των εγγράφων του μέχρι το θάνατό του. Όμως, τον Αύγουστο του 2001, υπό την επιμονή και την πίεση των ερευνητών, Αμερικανών και ξένων, αποδέχθηκε τη δημοσιοποίηση μερικών εκ των εγγράφων του, τα οποία είχαμε ήδη εξασφαλίσει πάντα με νόμιμο τρόπο. Δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικά. Πιστεύω ότι τα έγγραφα με τον χαρακτηρισμό “For ΕyesΟnly”, είναι καταστροφικά για τον Κίσινγκερ και απαντούν στους όψιμους υποστηρικτές του στην Ελλάδα και την Κύπρο. Σε ένα από αυτά, με ημερομηνία 14 Αυγούστου 1974 (ημέρα της δεύτερης εισβολής και ενώ οι μάχες μαίνονταν στην Αμμόχωστο και τη Μόρφου), ο νομικός του σύμβουλος γράφει στον Κίσινγκερ -ανάμεσα στα άλλα- και τα εξής:

«Τίποτα από ό,τι μπορώ να σκεφθώ δεν θα σταματήσει τους Τούρκους από το να προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν διά της βίας όσα απαίτησαν στα τελεσίγραφά τους. Ουσιαστικά, όπως ήταν έτσι κι αλλιώς η αλήθεια, η μόνη πιθανή βιώσιμη λύση (modus vivendi) θα πρέπει να βασισθεί σε μια ντε φάκτο διαίρεση του νησιού, όποια και αν είναι η μορφή της. Εάν οι Τούρκοι κινηθούν γρήγορα και μετά αναγκασθούν να υποχωρήσουν, ίσως προκληθεί ελληνική αντίδραση και τότε ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να προσπαθήσουμε για μια συμφωνία (η οποία, ίσως, σώσει και τον Καραμανλή).

Καθώς οι Σοβιετικοί μπορούν να λειτουργήσουν ως φόβητρο, πρέπει να τους κρατήσουμε σε απόσταση. Δεν μπορούν να εξελιχθούν σε διαιτητές μεταξύ συμμάχων των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα συμφέροντά τους διαφέρουν ριζικά από τα δικά μας. Εμείς επιθυμούμε ένα modusvivendi μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, ενώ αυτοί θέλουν μια αδέσμευτη Κύπρο, και προτιμούν την Ελλάδα ή την Τουρκία, ή και τις δυο αποστασιοποιημένες από το ΝΑΤΟ. 

Έτσι, θα πρέπει: 

– Να προσπαθήσουμε, επειγόντως, να περιορίσουμε την ελληνική αντίδραση, τουλάχιστον για 24 ώρες. 

– Να πούμε ξεκάθαρα στους Τούρκους ότι πρέπει να σταματήσουν σήμερα, ή το αργότερο αύριο (tomorrow at the latest). 

– Να προειδοποιήσουμε τους Τούρκους ότι η Ελλάδα κινείται ταχύτατα προς τα αριστερά. 

– Να στείλουμε έναν υψηλόβαθμο αξιωματούχο στην Αθήνα για να ασκεί συνεχή και άμεση επιρροή στον Καραμανλή. 

– Με δεδομένο ότι οι Τούρκοι θα καταλάβουν γρήγορα την Αμμόχωστο, να διαβεβαιώσετε ιδιωτικά τους Τούρκους (privately assure Τurks) ότι θα τους εξασφαλίσουμε λύση που θα περιλαμβάνει το ένα τρίτο του νησιού, στο πλαίσιο κάποιου διακανονισμού ομοσπονδιακής φύσης. 

– Να διαβεβαιώσουμε τους Ελληνες ότι θα περιορίσουμε τις τουρκικές απαιτήσεις και δεν θα επιτρέψουμε άλλους εγκλωβισμένους, κ.λπ. 

– Δεν πρέπει να εμπλακείτε άμεσα, ώστε να σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Αφού γίνει αυτό, πρέπει να το κάνετε διότι δεν υπάρχει εναλλακτική δυνατότητα, και μόνο εμείς έχουμε το βάρος (να το πράξουμε)».

Ο χάρτης, το Μνημόνιο του Σόνενφελντ και τα υπόλοιπα έγγραφα με τον χαρακτηρισμό “For Εyes Οnly”, αποδεικνύουν τον απαράδεκτο ρόλο του Κίσινγκερ στην κυπριακή τραγωδία.Όσες προσπάθειες και αν κάνουν οι κατευθυνόμενοι υποστηρικτές του, θα αποτύχουν, διότι ομιλούν από μόνα τους τα δικά του έγγραφα…

Η κρίση, οι επέτειοι και οι θύμησες…

Η 39η μαύρη επέτειος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, ως επακόλουθο του χουντικού πραξικοπήματος εναντίον του Μακαρίου, θα περάσει και θα φύγει, όπως όλες οι προηγούμενες. Αποδέχομαι ότι η οικονομική κρίση ισοπέδωσε τα πάντα, και ένα θέμα όπως η τραγωδία της Κύπρου, που δεν επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων, είναι λογικό να περνά απαρατήρητο. Αλλωστε, πρόκειται για μία μεγάλη εθνική ήττα, αλλά και ενοχή, που η Ελλάδα εδώ και χρόνια, προσπαθεί να ξεχάσει -αν και η φράση «να σβήσει από τη μνήμη της», αποτυπώνει καλύτερα την πραγματικότητα.

Τα τελευταία 2-3 χρόνια επιχειρείται να παρουσιαστεί το διπλό έγκλημα, το πραξικόπημα και η εισβολή, ως μία ανόητη πράξη του Δημήτριου Ιωαννίδη, και αυτή η προσπάθεια έχει θυμώσει δικαιολογημένα όσους ασχοληθήκαμε πραγματικά και χωρίς κομματικές παρωπίδες, με την αμερικανική ευθύνη, η οποία είναι αποδεδειγμένη, σε σημείο που δεν αμφισβητείται ούτε από τους ίδιους τους Αμερικανούς.

Άλλωστε, ο μακαρίτης Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, μίλησε και δημόσια και ιδιωτικά σε φίλους του δημοσιογράφους, για το αμερικανικό λάθος την περίοδο του πραξικοπήματος και της εισβολής.

Οταν ξεκίνησε η έρευνα για τα αρχεία του Χένρι Κίσινγκερ, καλοί μου φίλοι, που με αγαπούσαν πραγματικά, μου ομολόγησαν πως μερικές φορές τους θύμιζα τον «Δον Κιχώτη», και άλλες φορές έναν ονειροπαρμένο δημοσιογράφο, ο οποίος πιστεύει πως γίνονται θαύματα.

«Πώς θα βρείτε εσείς τα έγγραφα του Κίσινγκερ», μου είπε θυμωμένα ένας εξ αυτών, «όταν απέτυχαν τόσοι άλλοι». Προφανώς, όλοι ήθελαν πραγματικά να με προστατεύσουν από το τράνταγμα της απογοήτευσης, ως αποτέλεσμα μίας μεγάλης αποτυχίας της έρευνας, που αρχίσαμε με άλλους ερευνητές και φοιτητές που μας βοηθούσαν. Σημασία έχει ότι τα καταφέραμε…

Κύπρος το νέο ορμητήριο των ΗΠΑ;

 

Μια διαφοροποίηση που στρέφεται προς όφελος των μη μουσουλμανικών κρατών της περιοχής, δηλαδή του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας παρατηρείται το τελευταίο διάστημα σε κυβερνητικούς κύκλους των ΗΠΑ..Οι αναλύσεις και οι κινήσεις που γίνονται παρασκηνιακά καταδεικνύουν πλέον πως οι Αμερικανοί εργάζονται με μεθοδικότητα προκειμένου να κλειδώσουν την παρουσία τους στην περιοχή για να διασφαλίσουν την ομαλή εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου. Τους ενδιαφέρει πολύ και η μεταφορά και η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου αλλά και του πετρελαίου, μπορεί να εξευρεθεί μέσα από τις γεωτρήσεις. 

Πέραν όμως από τις αναλύσεις ειδικών και δεξαμενών σκέψεων, το πιο σημαντικό είναι πως αρχίζουν να αλλάζουν τα δεδομένα και εντός του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών. Εκεί που διαχρονικά Κύπρος και Ελλάδα αντιμετώπιζαν πάρα πολλές δυσκολίες στην προώθηση των θέσεών τους καθώς βρίσκονταν αντιμέτωποι με την άρνηση των τεχνοκρατών αλλά και των πολιτικών προϊσταμένων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο να διαταράξουν τις σχέσεις τους με την Άγκυρα. 

Εντός του Στέιτ Ντιπάρτμεντ καταγράφεται μια νέα τάση που δείχνει και την αλλαγή της οπτικής γωνίας που βλέπει η Ουάσιγκτον την Ανατολική Μεσόγειο.

Θεωρούν ότι η Τουρκία πλέον είναι απρόβλεπτη και δεν μπορούν να στηριχθούν αποκλειστικά πάνω της στην προώθηση της πολιτικής τους στην περιοχή. Η πολιτική Ερντογάν σε σχέση με τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και κυρίως τη Συρία, φαίνεται πως άλλαξε κατά πολύ το πώς βλέπουν οι Αμερικανοί την Τουρκία. Κάποιοι έφτασαν δε στο σημείο να θεωρούν πως ΗΠΑ και Τουρκία είναι αντίπαλες δυνάμεις στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.

Από την άλλη στην Ουάσινγκτον και ειδικότερα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ στρέφουν την προσοχή τους νοτιότερα και κυρίως προς Ισραήλ και Κύπρο θεωρώντας πως με τις δύο αυτές χώρες μπορεί να υπάρξει ειλικρινής και αγαστή συνεργασία κυρίως για τον τομέα της ασφάλειας. Σ’ αυτόν τον άξονα συνεργασίας που επιδιώκουν να δημιουργήσουν οι Αμερικανοί συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα.

Τι λένε λοιπόν οι αμερικανικοί σχεδιασμοί σ’ ό,τι αφορά τα ζητήματα ενέργειας της περιοχής: Μια τετραμερής συνεργασία ή συμμαχία -με ΗΠΑ, Ισραήλ, Ελλάδα και Κύπρο- θα συμβάλει στην παροχή ασφάλειας στις πηγές υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας, κάτι που θα βοηθήσει στη μείωση της εξάρτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από παραγωγούς όπως η Ρωσία.

Παράλληλα θα μειώσει την εξάρτηση της ΕΕ από την Τουρκία, η οποία επιζητά σημείο μεταφοράς του αερίου και πετρελαίου. Για τους Αμερικανούς αυτή η στρατηγική θα σημαίνει ότι εξασφαλίζεται η πρόσβαση στις ενεργειακές πηγές της περιοχές, οι μόνες που ανήκουν σε δυτικά χέρια.

Η τετραμερής συνεργασία -ΗΠΑ, Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου- που θα βασίζεται στα ζητήματα οικονομίας και ασφάλειας θα βοηθήσει στη διασφάλιση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, σε αντιστάθμισμα της αυξανόμενης παρουσίας ναυτικών δυνάμεων από τη Ρωσία, την Κίνα αλλά και το Ιράν. Ακόμα πιο σημαντικό για την Κύπρο είναι πως μέσω αυτή της οδού αποδυναμώνεται η παρουσία του τουρκικού ναυτικού στην περιοχή.

Η αλλαγή αυτή, στο πώς βλέπουν οι Αμερικανοί τα πράγματα, οφείλεται αρχικά στο ότι το αδιέξοδο στις προσπάθειες βελτίωσης των Τουρκοϊσραηλινών σχέσεων αφού οι συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Αλλά και απειλές και οι πρακτικές που ακολουθεί η Άγκυρα στην περιοχή έχουν τη δική τους σημασία.

«Κλειδιά» Πάφος και Λεμεσός

Μέσα σ’ όλους τους σχεδιασμούς που μελετούν οι Αμερικανοί αυτή την περίοδο περιλαμβάνονται Πάφος και Λεμεσός.Σ’ ό,τι αφορά την Πάφο σημειώνεται η στρατηγικής σημασίας Αεροπορική Βάση της πόλης για τα αεροσκάφη των ΗΠΑ, της Ελλάδας και του Ισραήλ. Ανάλογη σημασία δίνεται και για τη Λεμεσό όπου βλέπουν ότι μπορεί να προσφέρει βοήθειες στο αμερικανικό και ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Η Κύπρος, εν ολίγοις, θα αποτελεί μιας μορφής βάση για τις αεροναυτικές δυνάμεις των ΗΠΑ αλλά και της Ελλάδας και του Ισραήλ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό εξυπηρετείται μεν στο λιμάνι της Χάιφα στο Ισραήλ, αλλά την ίδια ώρα δεν έχει ένα «φιλικό αεροδρόμιο» στο οποίο να μπορεί να σταθμεύουν μαχητικά αεροσκάφη. 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr